recenzja prof. Grażyny Borowik-Pieniek
***
recenzja prof. Zbigniewa Cebuli
***
Twórczość Agnieszki Dacy koncentruje się na problematyce prawdy, dobra i piękna. Ta klasyczna triada kategorii wartościujących i określających zagadnienia oraz zakres znaczeniowy, wyrazowy i formalny twórczości ma swoje korzenie w sztuce i filozofii starożytnej. W mojej opinii - przemyślane dogłębnie sprawy mistycyzmu, swoiście wewnętrznego widzenia oraz kreatywnej wizji plastycznej sfer natury duchowej i sakralnej - otwierają dla Agnieszki Dacy możliwości i perspektywy wolnej i otwartej przestrzeni w twórczych poszukiwaniach własnego wyrazu artystycznego i ekspresji. Dotyczy to również dotknięcia prawdy według „swojej miary”, spożytkowania egzystencjalnego przeżycia oraz głębszych refleksji dla potrzeb uprawiania sztuki.
Agnieszka Daca wierzy w odkrywcze możliwości oraz niewyczerpany potencjał czysto malarskich środków plastycznej wypowiedzi. Dlatego uprawia, z całkowitym przekonaniem i pasją, malarstwo jako klasyczną dyscyplinę sztuki. Agnieszka Daca zdaje sobie sprawę z wymagań, pułapek, trudności i zaskakujących, nieprzewidywalnych sytuacji w trakcie procesu twórczego. Ten stan gotowości i otwartości na przygodę - na możliwość zetknięcia się z nieznanym, nienazwanym, niewidzialnym, okrytym metafizyczną tajemnicą - daje artystce nadzieję na bardzo ciekawe i zaskakujące rezultaty jej poczynań twórczych.
Prof. Stanisław Tabisz
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
***
Sądzę, że warto zwrócić uwagę na problemy, które pozwalają spojrzeć na malarstwo Agnieszki Dacy jako bardzo uczciwą i rzetelną drogę twórczą. Od czasu studiów konsekwentnie rozwija i pogłębia zarówno motywy ściśle malarskie, ale i intelektualnie penetruje wybrany przez siebie obszar przeżyć i refleksji. Kolor, forma, ekspresja dominujące w płótnach Artystki, nawiązywanie i inspiracja płynąca z wiary, refleksji filozoficznej, lektur - to zagadnienia ważne, z uporem i wnikliwością, po malarsku rozwiązywane. Agnieszka Daca ma świadomość, że podejmowane przez nią motywy i świat stanowiący obszar jej malarskich fascynacji bywa lekceważony w czasie „relatywizmu i zamętu współczesności”. Właśnie dlatego jej obrazy świadczą zarówno o decyzji intelektualnej jak tej, wynikającej z żarliwości malarskiego świata.
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
***
Sądzę, że warto zwrócić uwagę na problemy, które pozwalają spojrzeć na malarstwo Agnieszki Dacy jako bardzo uczciwą i rzetelną drogę twórczą. Od czasu studiów konsekwentnie rozwija i pogłębia zarówno motywy ściśle malarskie, ale i intelektualnie penetruje wybrany przez siebie obszar przeżyć i refleksji. Kolor, forma, ekspresja dominujące w płótnach Artystki, nawiązywanie i inspiracja płynąca z wiary, refleksji filozoficznej, lektur - to zagadnienia ważne, z uporem i wnikliwością, po malarsku rozwiązywane. Agnieszka Daca ma świadomość, że podejmowane przez nią motywy i świat stanowiący obszar jej malarskich fascynacji bywa lekceważony w czasie „relatywizmu i zamętu współczesności”. Właśnie dlatego jej obrazy świadczą zarówno o decyzji intelektualnej jak tej, wynikającej z żarliwości malarskiego świata.
Patrząc na twórczość Agnieszki Dacy dostrzegam w jej obrazach
dalekie echa tego co nazywano kiedyś „krakowskim koloryzmem”. Równocześnie wyraźnie widać, jak późniejsze podróże, studia,
prywatne malarskie pasje i zainteresowania pozamalarskie - inspirują niezwykle
mocny w charakterze klimat obrazów Artystki, wewnętrzny rozwój myślenia o
malarstwie i - co najważniejsze - dojrzałość intelektualną procesu twórczego,
poszerzanie i pogłębianie malarskich sensów i wartości kolejnych obrazów i malarskich
zainteresowań.
prof. Stanisław Rodziński
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
prof. Stanisław Rodziński
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
